خوردم قسم تا بعد از این با چشم باز عاشق شوم

زندگي بي تو غير زندان نيست         بهارم بجز زمستان نيست

بي تو مثل کوير تنهايم                   اميدي دگر به باران نيست

تو نباشي هميشه غمگينم               بر لبم خنده اي نمايان نيست

بي تو شبهاي تيره و تارم              از فروغ ستاره تابان نيست

گرچه خون شد دلم از عشق          يک دم از عاشقي پشيمان نيست

نتوانم کنم فراموشت                    دل بريدن ز تو که آسان نيست

خودت از حال من خبر داري         احتياجي به گفتن آن نيست



من بدون تو آواره اي هستم بي سر انجام.

شکست تلخ
به قدر هر چه گل  دیــــدم  مرا  آزار   کردی  تو  خیانت  را در دلــــــم تکــــــرار کــردی تو
عجب  دیوانه  بودم  که  بستم  دل  به  چشمانت  و کار قلب این دیوانه را دشوار کردی تو
چقدر از التماسم پیش مردم رفت آبرویم چقدر این چشمها را پیش مردم خوار  کـــــــردی تو
شنیدم بارها با دیگران بودی ولیکن حیف شهامت مال هر کس نیست پس انکار کردی  تو
چقدر   اشعا ر  زیبا  برایم  خواندیو   گفتی    و   بازی  با   دل من  بسیــــار  کــــــردی  تـو
شبی که دیدمت با دیگری در کوچه جا خوردی تو و ناچار این طلوع تازه را اقرار کردی تو
دلم میخواست عکست پیش من باشد نشد زیرا مرا در دادن هر چه که بود اجبــــار کردی تو
نمیبخشم  تو  را  او  را  و  هر  کس  که  بد  باشد خدایم خود تلافی میکند هر کار کردی تو
نمی بایست  نفرین  آخرین  پیــمان  باشد   مرا  اما  به  اینکار  غلــــط   ناچــار   کردی  تو
دلم  را  دیگر  از  هر  چه  نگاه  و  آرزو  کنـــــــــدم  تمام  پنجره هایی مرا دیوار کردی تو
چه  حسنی  داشت  درد  این  شکست تلخ میدانم مرا از خواب عشقو عاشقی بیدار کردی تو